Ik wil graag een stukje delen. Omdat ik dit nooit eerder op papier heb gezet en ik het eigenlijk heel waardevol vind dat ik het nu opgeschreven heb. Een kleine ode aan mijn vader.
Mijn allermooiste levensles is:
Dat papa hemels naar me lachte toen hij op zijn sterfbed lag. Ik ging terug naar mijn eigen huis en zei hem gedag toen ik die prachtige, stralende lach van hem kreeg. Drie dagen erna overleed hij, 20 februari 2012 om 23:23 uur. Zo ongeveer, ik vind het getal mooi. De eerste mens die ik heb zien sterven, en wat voor mens, een engel op aarde.
Door zijn hersentumor, medicatie en weet ik veel wat, kan het zijn dat hij niet alle gezichtsspieren onder controle had en dat hij voor zijn doen normaal naar me lachte. Maar het zag er hemels uit. Zo veel liefde zag ik in zijn ogen. Ik kan er weer ontroerd van raken en voel mijn ogen prikken. Hij keek zo blij.
Soms denk ik dat hij gewoon blij was dat we weggingen omdat Babs veel en hard blaft, dat vond hij niet fijn. Of misschien zag hij wel een engel in mij, bedenk ik me nu, of een mede-ziel. Ik weet niet hoe dat allemaal genoemd wordt.
De les hieruit is dat ik op dat moment wist dat papa onvoorwaardelijk van me hield, en dat er misschien toch meer is na dit mensenleven. Al geloofde hij er zelf totaal niet in. Ik heb na zijn dood meerdere mystieke ervaringen gehad. Ik kreeg er misschien meer oog voor, en ik wilde dat natuurlijk ook.
Ik zag een keer een boom glinsteren in de verte, alsof hij aandacht wilde. Zo’n mooie glinstering was het, helderwitte ritselende blaadjes, hij sprong er echt uit. Ik vroeg: “Papa, ben jij dat?” en ik hoorde als antwoord: “Nee joh, ik ben toch dood!” Hilarisch. Typisch papa.
Eén ervaring was extra bijzonder. Ik liep huilend door een bospad en ik vroeg in mezelf: “Waar zou je nu zijn, pap?” en ineens veranderde er iets in de energie, de hele omgeving was vervuld met papa. Alle bomen, struiken, gras, de lucht, hij was overal. Als een warme deken. Toen wist ik dat alles 1 is. Zo gaaf. Hij is dus ook overal en dat voelt fijn. Of het ook echt zo is weet ik niet, maar ik beleef het wel zo.
Gwendolyn
P.S. Sommige periodes is de zon in ons leven even weg, dan zien we alleen de wolken. Wil je jezelf (of iemand anders) in het zonnetje zetten? Doe dan deze tekenoefening: Zet jezelf in het zonnetje tekenoefening
