Indrukwekkend hoe open en eerlijk deze mensen vertellen over hun alcoholisme. (Link onderin.)
Ik heb zelf met meerdere mensen met alcoholisme te maken gehad. In mijn werk, maar ook een van mijn levenspartners.
Omdat ik zonodig de redder wilde spelen, werd ik ver meegetrokken de ellende in. Altijd bleef ik zien hoe goed hij diep van binnen was als persoon. Ondertussen werd ik verrot gescholden, ondermijnd, naar beneden gedrukt en er was zelfs fysieke agressie.
Ik raakte mezelf kwijt, maar liet aan niemand merken hoe mijn situatie toen was. Ik verwachtte dat dan iedereen zou zeggen om ‘gewoon’ bij hem weg te gaan. Zo gewoon ging dat niet. Bovendien vond ik het gênant om te vertellen. Het voelde als falen.
In het programma vertelt een vrouw dat de meeste mensen met een alcoholprobleem niet de zwervers met een blikje bier zijn, maar juist zijn zoals zij is: mensen met een goede baan, die er (nog) goed verzorgd uitzien, met een leuk sociaal netwerk. De gemiddelde man of vrouw. Of tiener.
Alcoholisme sluipt er echt in. En het komt in veel meer gezinnen voor dan we denken. Er ligt nog steeds een taboe op om er eerlijk over te zijn, om uit die drankkast te komen. Daarom vind ik de mensen in dit programma zo dapper.
Als je te maken hebt met een alcoholistische partner en je wilt je hart even luchten, stuur me gerust een privé-berichtje. Ik zal een luisterend oor voor je zijn.
Liefs, Gwendolyn
Dit is de link naar het programma van NPO3: Ik durf het bijna niet te vragen.
